Uitgelicht | Sheila Hicks' Trapèze de Cristobal
4 Mei 2016
De tentoonstelling Sheila Hicks | Why Not? laat werk uit zeven decennia zien uit het oeuvre van deze beroemde Amerikaanse kunstenaar. Eén van de topstukken is Trapèze de Cristobal uit 1971. De titel is een verwijzing naar de zoon van Hicks, Cristobal, die graag in de werken van zijn moeder kroop wanneer deze over het balkon hingen op de binnenplaats van haar Parijse atelier. Het werk bestaat uit drieëntwintig omwikkelde dradenbundels, die vertakken, krullen en kronkelen. Ze gebruikte prachtige schakeringen rood, oranje, paars, blauw en petroleum. De techniek van het omwinden leerde Hicks kennen tijdens haar reizen in Latijns-Amerika, eind jaren 1950.
De ‘cordes enveloppées’ of ‘lianes’ zoals ze ze noemt, past ze steeds in andere samenstellingen toe, als ware het enorme draden. Het kunstwerk is afkomstig uit de collectie van het Stedelijk Museum, Amsterdam. Jarenlang hing het daar in de hal, als toonbeeld van moderniteit. De driedimensionale toepassing van textiel, als sculptuur, los van de muur, was vernieuwend. Ook vandaag de dag oogt het werk van Sheila nog altijd even fris en monumentaal.
