Heb je je ooit afgevraagd hoe wij onze zeldzame en waardevolle kunstwerken veilig opslaan? Vraag het Stephen! Als collectiebeheerder zorgt hij ervoor dat onze collectie veilig opgeslagen wordt en geen schade oploopt, door bijvoorbeeld beestjes, verkeerde luchtvochtigheid of temperatuurschommelingen. Ook zorgt hij dat kunstwerken niet beschadigen bij het op- en afbouwen van tentoonstellingen en regelt hij het vervoer wanneer kunstwerken uitgeleend worden aan andere musea.
Vraag & antwoord
De onderstaande vragen werden via onze Facebook– en Instagram post gesteld en door Stephen beantwoord:
Komt het vaak voor dat bezoekers kunstwerken aanraken of zelfs beschadigen?
Textiel nodigt uit om aangeraakt te worden. Even met je vingers over een stofje om een indruk te krijgen hoe het voelt. Ik denk dat er best veel bezoekers zijn die deze neiging niet kunnen onderdrukken. Als een paar bezoekers dit elke dag zouden doen is de kans op beschadiging natuurlijk groot. Daarom houden onze toezichthouders dit in de gaten en plaatsen we vaak voelstalen bij de kunstwerken, zodat bezoekers toch kunnen ervaren hoe het werk voelt.
Kun je een voorbeeld laten zien van hoe jij een collectiestuk veilig opslaat? Worden collectiestukken bijvoorbeeld verpakt in speciaal materiaal of staat alles los opgeslagen in een grote ruimte?
Dat is per object verschillend, afhankelijk waar het werk van is gemaakt en de ruimte die we hebben. Veel textiel kan op rollen bewaard worden (zie foto). Objecten staan vaak los in een stelling met soms een hoes van katoen of tyvek erover om stof te weren. De ruimte moet dan wel goed geklimatiseerd zijn en niet teveel schommelen qua temperatuur en luchtvochtigheid. Andere objecten zitten in dozen van zuurvrij karton. Die kun je stapelen en nemen daardoor minder ruimte in beslag. We hebben ook een buitendepot waar we objecten verpakt in kisten hebben staan.
Betaalt een lenend museum voor het lenen en laten verzenden van kunstwerken?
Ook dit is afhankelijk per museum en welk kunstwerk er uitgeleend wordt. Vaak betaalt het museum dat een collectiestuk leent de transportkosten, een verzekering en eventueel de kosten voor het maken van een conditierapport. In zo’n conditierapport documenteer ik als collectiebeheerder de staat waarin het collectiestuk verkeert zodat we bij terugkomst weten of het werk beschadigingen heeft opgelopen. Soms bij kwetsbare stukken sturen we een koerier mee die het uitpakken en installeren van het kunstwerk begeleidt.
Wat doen jullie aan preventie tegen motten en zilvervisjes (die textiel beschadigen)?
We gebruiken plakvallen om te monitoren of er veel motten of zilvervisjes in het depot aanwezig zijn. Wanneer dit zo is zijn we genoodzaakt deze te verdelgen met gif. Hiervoor schakelen we specialisten in. Om motten te voorkomen gaan nieuwe (wollen) objecten vaak voor 48 uur de vriezer in, om het risico op besmetting in het museum zo laag mogelijk te houden
Hoeveel kunstwerken hebben jullie in opslag en hoeveel ruimte is daarvoor beschikbaar?
Momenteel hebben we zo’n 27.000 objecten in de collectie, verdeeld over 1350 m2 depotruimte. Maar dit zijn niet allemaal kunstwerken. Een groot deel van de collectie bestaat ook uit industrieel erfgoed. Hierbij kun je denken aan weefgetouwen, weefmachines, breimachines, spinnenwielen, alles wat gebruikt werd om textiel te vervaardigen hebben we in de collectie. Daarnaast hebben we ook veel ontwerptekeningen van kunstenaars, textiele vormgeving (zoals damast tafellakens en vloerkleden) en een archief over de historie van de (Tilburgse) textielindustrie.
Is er een digitaal archief/bestand wat waar ligt? Kan je zelf alles terugvinden?
Alles is genummerd en geregistreerd via een digitaal registratie systeem. Hierdoor is elk collectiestuk (bijna) altijd terug te vinden.
Tentoonstellingen
